Culemborg meubelstad. Dat is, zeker voor de oudere Culemborgers, een gegeven. Vele meubelfabrieken zijn hier gevestigd of hebben hier het licht gezien. Een van die meubelfabrieken was De Tijd.
Aan de wieg van meubelfabriek de Tijd stond Theo Hoeven. Hij had het vak van meubelmaker geleerd bij de meubelfabriek Van Gaasbeek en Van Tiel. Hij had het geluk daar geplaatst te worden bij prima vakmensen als Andries van Haaren en Jo Hoolmans, beiden afkomstig van het toenmalig grootste meubileringbedrijf van Nederland, de firma Pander. Na drie jaar bij Van Gaasbeek en Van Tiel te hebben gewerkt werd hij door Cor Collé, van de meubelfabriek De Adelaar aan het St. Janskerkhof, gevraagd om bij hem te komen werken.
Te werk gesteld
Bij De Adelaar is Theo in 1942 vertrokken en uiteindelijk terecht gekomen bij de meubelfabriek De Planeet van Chris Verkerk, waar ook Rienus Dubbeldam, de broer van zijn vriendin, werkte. Kort daarna werd Theo door de bezetter te werk gesteld in Duitsland. Hij kreeg het daar voor elkaar om te worden afgekeurd en was op 29 mei 1943 weer terug in Culemborg, waar hij direct onderdook bij Rienus Dubbeldam in de Nieuwstraat.
Na de oorlog was er in de meubelindustrie, door gebrek aan machines en grondstoffen, geen droog brood te verdienen. Theo Hoeven heeft toen dienst genomen in het leger waar hij de functie kreeg van kampbewaker van SS’ers en NSB’ers. Nadat deze dienst werd opgeheven is hij weer als meubelmaker terug in dienst gekomen bij Van Gaasbeek en Van Tiel.
Werken of oprotten
Theo kon bij Van Gaasbeek en Van Tiel blijkbaar nogal makkelijk verzuimen en werkte zo regelmatig in het pas gestarte meubelfabriekje De Tijd. Op een gegeven moment was de directeur van Van Gaasbeek en Van Tiel het zat en zette Theo voor de keus: ‘Elke dag gewoon komen werken of oprotten’. Hij koos voor het laatste en richtte zich vol op zijn eigen meubelfabriekje in de Korte meent.
Niet lang daarna stond plotseling om een uur of vier in de middag Rienus Dubbeldam voor zijn neus met de boodschap dat hij bij De Planeet was ontslagen. De boekhouder van de Rotterdamse Bank had namelijk aan Chris Verkerk van De Planeet doorgebriefd dat Rienus samen met Theo bezig waren een eigen bedrijf te starten. Tegelijk werd ook de vertegenwoordiger van De Planeet, Bart Raes, door Chris Verkerk ontslagen. Vanaf dat moment zijn zij met hun drieën verdergegaan met hun meubelfabriek ‘De Tijd’.
De start van het bedrijf gaf nogal wat problemen. In de eerste plaats waren er natuurlijk financiële problemen. In het begin werd er nog te weinig verdiend waardoor zij hun spaarcenten moesten opeten. Ze waren ook niet in het bezit van een vergunning om een bedrijf te starten, geen van hen had een diploma van vakbekwaamheid en geen van hen had een middenstandsdiploma. Daar kwam nog bij dat de firma Verkerk hen bij de officiële instanties aan alle kanten tegenwerkte. Dat ze toch een vergunning kregen was te danken aan het feit dat Rienus Dubbeldam in de oorlog onderduikers en neergeschoten vliegeniers onderdak verleende.
Zes weken sluiten
Op het moment dat de vergunning af kwam hadden ze al vier mensen in dienst, onder wie Arie van Emden, de latere chef van de machinale. Twee jaar na de oorlog werd de hele meubelindustrie in Culemborg stil gelegd. Uit onderzoek was gebleken dat bijna al het hout dat bij de Culemborgse meubelbedrijven werd verwerkt zwart, dus buiten de bonnen om, werd gekocht. De straf was zes weken sluiten. De Tijd wist die zes weken te overbruggen door met het hele personeel in Tiel reparatiewerk te verrichten.
De zaak liep goed en na vijf jaar waren ze uit de gebouwen in de Korte Meent gegroeid. Zij hebben toen een nieuwe moderne fabriek laten bouwen op het industrieterrein Achter de Poort welke op 20 april 1951 in gebruik werd genomen. Intussen telde het bedrijf 15 werknemers en samen met hen en hun vrouwen werd de nieuwe fabriek feestelijk geopend. De muziek werd verzorgd door de heren Van Meenen en Van Haaren, die ook de boekhouding deed in de beginjaren. Naast boekhouder was deze Marius ook dansmeester. Tijdens het openingsfeest demonstreerde hij samen met zijn vrouw verschillende dansen.
Eind jaren tachtig van de vorige eeuw is meubelfabriek De Tijd failliet gegaan.
