Laatste grote staking in Culemborg vond plaats bij het Centraal Boekhuis van 23 juni tot 1 juli 1992. Dit is ook de laatste keer geweest dat het gebouw De Werkman gebruikt werd als stakingscentrum.
De staking werd vooral veroorzaakt door een CAO-geschil. De directie wilde de werknemers onderbrengen bij de CAO voor het beroepsgoederenvervoer. Zij meenden dat het Centraal Boekhuis inmiddels beroepsgoederenvervoer was geworden en dus moest aanhaken bij de reguliere CAO.
Werknemers en vakbonden wilden vasthouden aan de eigen CAO. Overgaan naar de CAO voor het beroepsgoederenvervoer betekende volgens de bonden een inkomensachteruitgang van acht tot tien procent voor de werknemers.
Intimidatie
Intussen was er besloten om een ledenvergadering van de van de Dienstenbond FNV uit te schrijven. Directie en leidinggevenden sommeerden de werknemers niet naar de ledenvergadering te gaan of lid te worden van de bond. Werknemers die zich hier niet aan zouden storen konden mogelijk ontslagen worden.
Tijdens deze vergadering op 15 juni 1992 werden een aantal eisen opgesteld waaraan de directie van het CB tegemoet moest komen, o.a. dat het CB het protocol m.b.t. de verslechteringvoorstellen moest intrekken. Ook eiste de bond dat het CB onmiddellijk stopte met het intimideren van de werknemers. Als de directie geen gevolg zou geven aan de vakbondseisen dan zouden er acties volgen, waaronder een werkstaking.
Daar de directie niet aan de eisen van de bond tegemoet kwam werd vanaf 00.00 uur dinsdag 23 juni 1992 bij het CB een werkstaking uitgeroepen. Tijdens de staking werden ook de drie toegangspoorten van het CB door de stakers geblokkeerd zodat er geen boeken het bedrijf in of uit konden. Al vanaf de eerste dag probeerde de directie de staking te breken door een extern bedrijf de boeken te laten vervoeren. Dit mislukte omdat de stakers de vrachtwagens aan de poort wisten tegen te houden.
Cameraploegen
Op het terrein zette de angst aanjagerei zich inmiddels voort. Zo richtten twee cameraploegen hun lenzen op de stakers bij de poort. Van wie ze daartoe opdracht hadden gekregen, wisten ze zogenaamd niet. De volgende dag kwam de aap uit de mouw. In een dagvaarding noemde het Boekhuis de blokkade en de staking onrechtmatig. De videobeelden dienden als bewijs. “Onrechtmatig?” was de eerste reactie van de vakbond. “We hebben zeer correct gehandeld en het ultimatum was bekend.”
Bulldozer
Op een gegeven moment verscheen er een bulldozer met de opdracht de hekken rond het terrein plat te rijden zodat de externe expediteurs toch het terrein op konden komen. De politie verbood dit, omdat de bulldozer over gemeenteterrein moest.
Volgens bestuurde Vellenga van de Dienstenbond FNV was de enige mogelijkheid om de staking te beëindigen een opening van de kant van het CB. “Wij zijn zeker geneigd verder te onderhandelen maar dan niet op gedicteerde voorwaarden van boven af. Wij hebben onze goede wil getoond, maar als het hard gespeeld wordt kan de bond de actie nog weken tot maanden vol houden.”
Omdat er geen schot zat in de onderhandelingen tussen de bond en het CB trokken op vrijdag 26 juni de stakende werknemers van het CB in een demonstratieve optocht zeven keer om hun bedrijf. Zij verwezen daarmee naar het Bijbelverhaal waarin de Israëlieten onder leiding van Jozua zeven dagen lang om Jericho trokken waarna de stadsmuren instortten. Het CB bleef overeind maar het CAO-overleg kwam op zaterdag 27 juni wel op gang.
Tijdens deze demonstratieve optocht werden door de stakers een aantal liederen gezongen zoals o.a.:
Wijs= Kom mee naar buiten allemaal
Kom mee naar buiten allemaal
Want staken doen we voor elkaar
En hebben wij een CAO
Dan werken wij weer zo.
Op zaterdag 30 juni melde het Utrechts Nieuwsblad dat de boekhandel in het hele land door hun boeken heen begonnen te raken. Een woordvoerder van Bruna melde slinkende voorraden.
Principeakkoord
Maandag 30 juni koos de directie eindelijk eieren voor haar geld en werd er tussen de directie van het CB en de bonden een principeakkoord afgesproken. De eigen bedrijfs- CAO bleef van toepassing en de werknemers kregen een structurele loonsverhoging per 1 juli 1992 van 2 procent en op 1 juli 1993 komt nogmaals een loonsverhoging van 0,75 procent.
