Voor velen vooral bekend door de bussen van Klaartje en het kringloopcentrum Bartje, werd officieel opgericht op 6 april 1978. De directe aanleiding was tweeërlei. Er was in die tijd nauwelijks sprake van opvang en begeleiding van ouderen en gehandicapten; daarnaast ontstond er vanuit het Beatrix Verpleeghuis behoefte aan vervoer om bewoners in het weekeinde naar huis te kunnen laten gaan.
Het gebrek aan activiteiten voor ouderen werd gesignaleerd door mevrouw Rina Schouten-Kuyk, die met grote regelmaat haar moeder bezocht in de Driestad. De vraag om vervoer kwam via de kerken terecht bij de heer Louis van Dam, die penningmeester was bij de rooms-katholieke Sint Vincentius Vereniging. Deze twee mensen staken de hoofden bij elkaar en al snel werd de taakverdeling duidelijk. In de woorden van de heer Van Dam: ‘Wij gaan iets doen voor ouderen. Ik zorg voor de centen en jij, Rina, voor de organisatie.
De doelstelling van de stichting werd als volgt geformuleerd: het bevorderen en onderhouden van contacten van ouderen en minder validen met hun omgeving. Uitgangspunt was en is, om met inzet van vrijwilligers een aanbod van diensten te leveren aan ouderen, waarin door professionele organisaties niet wordt voorzien.
Direct na de oprichting werd besloten om als eerste project het niet professionele vervoer te gaan regelen. Niet alleen voor de bewoners van het Beatrix Verpleeghuis, maar voor alle ouderen en gehandicapten in Culemborg. Met een renteloze lening van Sint Vincentius en met financiële steun van een aantal instanties – waaronder de kerken, Sint Elisabeth Weeshuis, Stichting Zomerfeesten, het KJAC, de rooms-katholieke Charitas Instelling, de Culemborgse Vereniging voor Handelen Industrie en Mercedes Nederland -werd een eerste busje gekocht dat passend werd ingericht voor het vervoer van ouderen en gehandicapten.
Klaartje
Deze bus kreeg de naam KLAARTJE – ‘wij staan voor u klaar’ – en op 26 maart1978 werd de eerste officiële rit gereden met als chauffeur mevrouw Sepers-Treurniet.
Rina Schouten had intussen een degelijke organisatie op poten gezet met een eigen telefoonlijn, formulieren, chauffeurs, dagleiders, technische dienst en schoonmaak. Vanaf de zomer 1979 werd ook het vervoer van rolstoelen mogelijk via een soort hellingconstructie aan de achterkant van de bus. Vanaf mei 1981 kon er gebruikgemaakt worden van een bus met een ingebouwde lift, een geweldige luxe.
In 2011, was het project Klaartje uitgegroeid tot een vervoersproject met vier bussen, 96 medewerkers, 20804 ritten in Culemborg en 191 daarbuiten (Bron: Jaarverslag 2011). Er is door de jaren heen gebruik gemaakt van bussen van Mercedes, Renault, Ford en Volkswagen in de kleuren geel, rood en beige.
Momenteel zijn alle bussen van een opvallende kleur geel en voorzien van het stichtingslogo: tweehanden waarvan de ene hand de andere ondersteunt.
Nieuwe logo
De stichting voert dit logo sinds 1989 naar een idee van de heer A.J.C.M. Haneveer, die dit ontwerp aan de stichting heeft geschonken. In 1978 kon het project starten meteen lening en giften, maar er moesten structurele inkomsten komen om allesblijvend te laten draaien.
Want één ding hadden mevrouw Schouten en de heer Van Dam zich vanaf het begin voorgenomen: de stichting zou niet afhankelijk worden van gemeentelijke subsidie.
De gouden tip kwam via de heer P.Visser. Deze verrichtte allerlei werkzaamheden in de Driestad en verzamelde daarnaast oud papier om uit de opbrengst de bewoners met Kerst een attentie te geven.
De heer Visser gaf zijn spaarpotje en zijn voorraad oud papier aan Van Dam met de woorden: ‘Hier, dat is voor die club van jou, die Stichting.’ Daarmee was het project ‘Kleding en Oud papier’ geboren. Er kwam een ophaalploeg en Van Dam stelde het terrein naast zijn huis op de Oostersingel ter beschikking voor de tijdelijke opslag.
Bartje
In de begintijd bracht oud papier maar liefst 23 cent per kilo op! Het project nam een enorme vlucht en was daarmee in staat om de overige projecten van de stichting te financieren. In 1991 werd de opslagplaats overgebracht naar de Steenovenlaan. Het project kreeg toen ook een nieuwe naam: BARTJE. Een jongensnaam deze keer, ‘want’, aldus de heer Van Dam,‘ de man verdient de kost.’
In 19922 werd het nieuwe terrein van BARTJE officieel geopend door de commissaris van de Koningin, de heer Jan Terlouw. Intussen waren er nog meer projecten van start gegaan onder de vlag van de stichting. Het ging immers niet alleen om vervoer, maar ook om opvang en begeleiding van ouderen.
Dientje, Bella, en de rest
Zo ontstond in 1978 het project DIENTJE, waarbij vrijwilligers ouderen helpen door het doen van boodschappen, (mee)gaan naar instanties, invullen van formulieren en kleine huishoudelijke en technische karweitjes. Met deze vorm van hulp kunnen ouderen langer zelfstandig blijven wonen.
In 1979 werd in overleg met de bezoekdiensten van de kerken het project BELLA opgezet, een telefonische contact dienst voor alleenstaande ouderen. Het project heeft tien jaar gedraaid en werd toen gestopt door een afnemend aantal contacten.
In 1992 werd het idee opnieuw vorm gegeven, nu als een soort praatpaal voor ouderen, onder de naam de LUISTERLIJN. In 1979 werd de maaltijdbezorgdienst van de gezamenlijke kerken overgenomen door de stichting, die hiermee het project TAFELTJE DEK JE startte.
Dit project liep tot 1998, toen de Thuiszorg de maaltijdvoorziening overnam in de vorm van diepvriesmaaltijden. In 1981 start de stichting het project FLOORTJE, naar Florence Nightingale.
In de beginjaren bestonden de werkzaamheden van de vrijwilligers uit hulp bij het opstaan, het aankleden en een ontbijtje maken, het aan- en uittrekken van steunkousen of het ’snachts waken bij terminale patiënten. In de loop der jaren zijn al deze zaken overgenomen door de professionele thuiszorg.
Daarvoor in de plaats kwamen de begeleiding naar arts en poli, het meenemen naar buiten voor een boodschap of een wandeling, voorlezen en dergelijke.
In 1986 ontstond onder de vlag van de stichting het eerste dagopvangproject in Culemborg, genaamd GEERTJE, afgeleid van het woord geriatrie. Dit project kon in 1989 alweer worden afgebouwd omdat het Beatrix Verpleeghuisde dagopvang overnam. Hoewel het project BARTJE een groot aantal jaren geweldig succesvol was, werd langzamerhand toch duidelijk dat er geen toekomst in zat.
De papierprijs schommelde flink en daalde ten slotte dramatisch, het werk voorde vrijwilligers was zwaar, er kwamen ook geen nieuwe mensen bij, waardoor de gemiddelde leeftijd steeg. Kortom, het roer moest om. Zo ontstond het idee van een kringloopcentrum. Een jaar lang werden er spullen verzameld en voorbereidingen getroffen.
Kringloopcentrum
Per 1 januari 1997 werd de inzameling van oud papier en kleding definitief gestopt en op 28 februari 1997 werd aan de Meerlaan BARTJES KRINGLOOPCENTRUM geopend door de twee oprichters van de Stichting SamenVerder, mevrouw Schouten en de heer Van Dam. Opnieuw een gouden greep, want ook de opbrengsten van het kringloopcentrum zijn ruimschoots voldoende voor de financiering van de projecten.
Als laatste loot aan de stichtingsstam wordt in juni 2008 het project TRIJNTJE gestart, dat hulp biedt bij treingebruik door gehandicapten. Alle activiteiten van de stichting worden administratief ondersteund door het PROJECTENBUREAU.
Ooit begonnen met telefonistes om de ritaanvragen voor KLAARTJE te noteren, is dit uitgegroeid tot een waar stafbureau voor de financiële en organisatorische administratie van zes projecten, 225 vrijwilligers en een zeshoofdig bestuur. In 2013 viert de Stichting Samen Verder haar 35-jarig jubileum. Nog altijd zonder overheidssubsidie en nog altijd met uitsluitend vrijwilligers.
