Zonder andere tafeltennisspelers van Gispen te kort te willen doen, was Wim van de Berg in de zestiger jaren van de vorige eeuw ongetwijfeld de speler die het meest in de schijnwerpers stond. Hij behaalde diverse lokale en landelijke titels in het enkel- en dubbelspel. Al in 1957 veroverde hij voor de derde keer op rij de titel ‘Culemborgs kampioen’ tijdens de jaarlijkse tienkamp.
Al vrij snel viel zijn spel op en in het seizoen 1959-1960 werd hij tijdens een wedstrijd in Utrecht uitgenodigd door een lid van de technische commissie van de NTTB (Nederlandse Tafeltennisbond), om een training bij te wonen bij de toenmalige bondstrainer Dr. Bela Simons. Meermalen werd hij Utrechts kampioen in het enkel- en dubbelspel. Bij een van de finalewedstrijden in het dubbelspel speelde hij met Cor Borgstein tegen Co Hoogendoorn – toentertijd een bekend radioverslaggever – en Frans Henrichs, de bekende ijshockeyverslaggever. Cor en Wim wonnen na een heroïsche wedstrijd in een bomvolle Julianahal in Utrecht.
Ook op internationale toernooien stond Wim zijn mannetje en reikte vaak ver in het toernooi door zijn bijzondere speelstijl. In de tussentijd maakte hij samen met Janus Wammes, Henk Bleijenberg en Cor Borgstein de opmars mee van Gispen, dat na diverse kampioenschappen en vele zinderende promotiewedstrijden – waarvan vaak vele honderden supporters in het gebouw ‘De Werkman’ getuige waren – aan de poort van de hoofdklasse klopte. Velen genoten van het bijzondere spel en de altijd sportieve inzet van Wim van de Berg. In 1966 overleed hij, slechts 30 jaar oud.
Frank van Schutterhoef
